Υπάρχουν τρεις κύριοι λόγοι για τους οποίους η θεραπεία της χρόνιας ασθένειας και η θεραπεία της οξείας νόσου διαφέρουν.
1. Ο πρώτος είναι ο στόχος της θεραπείας.
2. Ο δεύτερος είναι η διαφορά στη σχέση μεταξύ ιατρού/ επαγγελματία υγείας και ασθενή.
3. Ο τρίτος είναι η συνεχής ευθύνη του ασθενή για τη δική του υγεία.
Για παράδειγμα εάν σπάσετε το χέρι σας (οξεία κατάσταση), ο στόχος της θεραπείας είναι προφανής. Τοποθετείται το οστό και ακινητοποιείται το κάταγμα με γύψο μέχρι να επουλωθεί. Ο στόχος της θεραπείας είναι η διόρθωση του κατάγματος.
Δεδομένου ότι οι πλείστες χρόνιες ασθένειες δεν μπορούν να θεραπευτούν, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, οι στόχοι θεραπείας είναι πολύ διαφορετικοί. Συγκεκριμένα είναι η ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων, της μακροχρόνιας βλάβης και της δραστηριότητας της νόσου.
Ενώ η πορεία δράσης για την επίτευξη των στόχων θεραπείας σε οξεία ασθένεια είναι συνήθως αρκετά σαφής, αυτό δεν συμβαίνει συνήθως με τις χρόνιες παθήσεις. Τα άτομα με μία χρόνια νόσο έχουν συχνά άλλες παθήσεις, γεγονός που καθιστά την ανάπτυξη ενός σχεδίου θεραπείας λιγότερο τυποποιημένο και σταθερό.
Πολλές χρόνιες ασθένειες έχουν την τάση κατά περιόδους να «κοιμούνται» και άλλες περιόδους να είναι σε έξαρση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα συμπτώματα μπορεί να αλλάξουν ριζικά με την πάροδο του χρόνου, καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την εύρεση της κατάλληλης πορείας θεραπείας.
Η δεύτερη σημαντική διαφορά στη θεραπεία της χρόνιας νόσου έναντι της θεραπείας της οξείας νόσου είναι η σχέση μεταξύ του επαγγελματία ιατρού και του ασθενή. Στην οξεία περίπτωση ενός σπασμένου οστού ή μιας λοίμωξης, ο γιατρός έχει το πάνω χέρι και η θεραπεία είναι ξεκάθαρη. Εάν κάθεστε στο χώρο πρώτων βοηθειών με ένα σπασμένο οστό ή μια μόλυνση, δεν πρόκειται να διαπραγματευτείτε επιλογές θεραπείας! Βασίζεστε στην γνώση και την εμπειρία του γιατρού και ακολουθείτε το σχέδιο θεραπείας χωρίς αμφιβολία.
Όμως σε περίπτωση χρόνιας ασθένειας, ο ασθενής και ο ιατρός/επαγγελματίας υγείας πρέπει να εργαστούν ως συνεργάτες στη διαχείριση της νόσου. Ο ασθενής πρέπει να αναπτύξει την αυτοδιαχείριση του και να ενημερωθεί για τη νόσο. Επίσης, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν σταθερά βήματα στη θεραπεία της χρόνιας νόσου, ο ασθενής και ο επαγγελματίας πρέπει να αναπτύξουν μια καλή εργασιακή σχέση με ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας.
Η τρίτη διαφορά αφορά τον ρόλο του ασθενή. Συγκεκριμένα είναι η δική του δουλειά να ακολουθεί πιστά το σχέδιο θεραπείας. Τα φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται σύμφωνα με την συνταγογράφηση και σίγουρα από μόνα τους δεν θα έχουν τα ιδανικά αποτελέσματα κυρίως εάν δεν λαμβάνονται σωστά. Ο ασθενής είναι σημαντικό να παρακολουθεί τα συμπτώματα σε καθημερινή βάση και στη συνέχεια να είναι πολύ ακριβής στην αναφορά αυτών των συμπτωμάτων στον γιατρό κατά την επόμενη επίσκεψη.
Τέλος ο ασθενής επιπλέον είναι υπεύθυνος για αλλαγές στον τρόπο ζωής - ανάπαυση, άσκηση, διατροφή και διαχείριση του στρες - που μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις της νόσου.
Μέσα από τα προγράμματα του Health Coaching μπορεί το άτομο να υιοθετήσει ένα υγιεινό τρόπο ζωής που αφορά την διατροφή, την άσκηση, την διαχείριση συναισθημάτων που σκοπό έχουν να προαγάγουν την υγεία του.